Yıkım Hatıralarına giriş

                         Veda vakti.

Çok zorlandığımı saklamalıyım aslında çünkü bu bir yerde şüphe demekti benim için 

İnsanların içinden burnu kanamadan çıktıkları 7.6 şiddetindeki depremlere iki kez direnmiş 400 ağır hasarlı yapının kontrollü olarak yıkılmasında görev aldım 63 binanın patlamalı yıkımı 35 binanın halatla çekilerek 170 sinden fazlası makasla parçalanarak geri kalanında kırıcıyla teknik yerlere mudehale edilerek yıkımında bizzat bulunup binaların doğru bina olduğunu teyitinden ve elektrik su doğalgaz kesintilerini sağladıktan sonrada çevre güvenliğini de alarak yıkımına başlattım evraklarını verilerinin kaydını tuttum hiçbiri yormadı bu saydıklarımın fakat bazen evim sağlam yıkmayın diye aykırı mukavemetle karşılaştığım vatandaşlara evlerinin artık onlar için mezar olacağını anlatmak zordu bitti iyi kötü bitti. Çevredeki ağacı kurdu kuşu düşündüm ekosistemi koruyarak elimden geldiğince ama yetmedi tabii yinede kurtardığım zeytin ağaçlarına palmiyeler beni bir nebze olsun rahatlatan en büyük zaferim sayarım.

Artçılar oldu saha gezildi binalar tekrar gezildi şüpheli görülenleri yıkımda öne alındı kimselerin önünden geçmeye korktuğu ki çok doğal olarak kaçındığı binaların etrafında yer yer içinde gezdim korktum ama devam ettim. Şimdi onlarca insanı sanki ben evsiz bırakmışım gibi ağır bir yükle yalnız kaldım. Ha işin çirkin tarafı yıkıldıktan sonra hafriyatların kaldırılmasında çok kavga ettim firmayla yemediğim hakaret kalmadı. Yaptırımlarla ne kadar düzeltme yapılabilirse o kadarını yaptırabildim. Yine de yaptığım hiçbir şeyden pişmanlık duymuyorum. İyi kötü bitti. Bende hasar bırakmadı diyemem.

Ve unutmadan her bitiş yeni bir başlangıç yeniden merhaba hayat seninle yürünecek daha çok yolumuz var.